Monday, June 25, 2012

An Escape to Baguio

Spending the last weekend of our Summer Vacation at Baguio City Philippines with my schoolmates :))

(with Jhejhe)
…on our way to the City of Pines :) it took us 9 hours to reach our destination. It was so exhausting and mind-numbing as well haha..  ♥  but it was all worth it for Baguio is such a magnificent place. The weather is chilly and the sight from the top is… “WOW”.

…after the long ride we finally reached Baguio and checked-in at Supreme Hotel :)




Although it rained, we still find time to take pleasure in the beauty of the place. We went to Our Lady of Lourdes Grotto and Burnham Park. It was indeed a freezing day:-D

…climbing the stairs.. wew! I thought it was easy but I was wrong haha XD
I lost a lot of strength and energy after 20 steps.. LOL the gravity is pulling me so hard…


…finally reached the peak of the grotto after 45 minutes. hehe I know my friends hated me for that (lmao) it wasn’t that easy, if they only knew how I feel and how hard for me to breathe..


…praying for my loved ones :))


…sight from the crown of the grotto. It was so high and cold ^_^


(abert, jhejhe, diane, kia, grace, and me)

At Burnham Park :) enjoying the place before it rained again..


…what an experience :) haha I’m so courageous! A new me <3 I don’t even know how to swim but I rode the boat and stayed there for an hour. Truly, my friends are good motivators.

Baguio is such a wonderful place. Looking forward to visit this place again and enjoy Mines View and Strawberry Fields :) But I hope and wish that when i got there again, there will be no typhoon XD


Saturday, June 23, 2012

Tama na...

Akala ko'y wala na, ngunit meron pa pala; Akala ko'y lipas na, ngunit heto at nakatulala; Akala ko'y kaya pa, ngunit hindi na pala; At akala ko'y mahalaga, akala lang pala.


Ilang linggo na rin ang nakalilipas nang aking sabihin sa sarili na "Tama na!" Ngunit ang puso ko ay patuloy na tumitibok sa natitirang pag-asa na muli tayong magkakatagpo at makikita mong ako ang nararapat para sa iyo.

Batid kong hindi na ito tama subalit ito ang sinisigaw ng aking damdamin. Makailang ulit ko na ring kinukumbinsi ang aking puso at isipan na itigil ang kabaliwang nadarama pero nandiyan ka't madalas ko pa ring nakikita.

Sa tuwing lilipas ang isang araw na hindi ka sumasagi sa aking isipan ay napapanaginipan naman kita. Kung kaya't kinabukasan ay muling babalik ang "IKAW" sa aking gunita. Sabi nila, ang panaginip ay kabaligtaran ng katotohanan pero sabi naman ng iilan, ito ay senyales ng maaaring mangyari sa hinaharap. Kung maaari lang sana... kung pwede lang sana... ipaliwanag mo sa akin kung bakit sa aking panaginip ay ngumingiti ka at hinahawakan mo ang aking mga palad. Kung bakit ipinakikilala kita sa aking pamilya at ako naman ay kilala ng iyong angkan. Sana ay may paliwanag ang lahat.

Gusto ko nang sumuko, kaya naisipan kong humiling ng "signs" kay God. Alam mo ba ang naging resulta?? Kalimutan na raw kita. Hindi mo ako mahal at wala lang ako sa iyo. Masakit... nakakalungkot... nakakaiyak... pero kakayanin ko. Dahil ayoko ring makitang unti-unti kong inililibing ang aking sarili sa iyo. Pero sa ngayon, hayaan mo sanang unti-unti ko itong mapagtagumpayan. Huwag lang sana dumating sa punto na, kung kailan wala ka na sa puso ko ay doon mo pa malalaman sa sarili mo na mahal mo ako.